Van vet naar vet fit (deel 6)Discipline!
.jpg)
Discipline!
april 23, 2020
Vorige week heb ik mijn 100 dagen sport challenge afgerond! Dit was een persoonlijke overwinning omdat ik hiermee weer aan mezelf heb kunnen aantonen dat als ik zeg dat ik iets ga doen, ik het ook daadwerkelijk doe. Hiermee heb ik een stuk zelfvertrouwen opgedaan dat ik al een tijd niet meer had. Het voelt alsof ik de rest van mijn doelen ook ga behalen. En ja, dat is een heerlijk gevoel. Toen ik klaar was met de challenge, vroegen mensen of ik het sporten nog steeds leuk vind nu ik het 100 dagen achter elkaar heb gedaan. Toen ik hierover nadacht bedacht ik mezelf dat ik het zeker niet altijd leuk heb gevonden. Er waren momenten dat sporten totaal niet uitkwam op een drukke dag, of dat ik moe was en geen zin had om van de bank af te komen of dagen dat ik zo’n spierpijn had dat ik dacht dat ik nooit meer normaal kon lopen. Waarom ik toch door ben gegaan? Discipline en wilskracht.
Nooit gedacht dat ik mijn leven iets van discipline zou opbouwen. Met heel veel hobby’s als bijvoorbeeld jongleren of piano spelen, was ik een paar maanden ontzettend actief en daarna stopte ik er weer mee omdat het nieuwe er af was. Ik vind het namelijk heel leuk om iets te doen en snel resultaat te krijgen of ergens snel goed in te worden. Als dat dan gelukt is en ik heb de basis onder controle of de eerste resultaten bereikt, dan houd ik er weer mee op. Ik heb dan niet de discipline om er mee door te gaan en nog beter te worden. Dat is ook de reden dat ik nooit topsporter zal worden. Nou ja, er zijn ook andere redenen daarvoor, zoals geen talent hebben… Maar goed, terug naar de discipline. Mijn gebrek aan discipline was ook een van de redenen dat ik een bepaald dieet of voedingspatroon nooit heel lang heb kunnen volhouden. Zodra het moeilijk werd of de resultaten langer op zich lieten wachten, dan was ik er alweer klaar mee. Ik heb ook een tijd getwijfeld over iets van een maagoperatie want dat zou natuurlijk ideaal zijn voor mij: weinig moeite in het begin en snel resultaat. Het zou echter geen oplossing zijn voor mij omdat het mijn achterliggende probleem niet aanpakt, namelijk een verkeerd gedragspatroon en niet de wilskracht om een gezonde levensstijl vol te blijven houden.
Toen ik bij Dennis naar binnenliep, was dit ook een van de aandachtspunten van de coaching: het opbouwen van discipline. In het begin had ik niet het gevoel dat wij hier echt mee bezig gingen en dat vond ik zelfs vervelend worden. Meermaals dacht ik bij mezelf: “hoe kan ik nou blijvend mijn gedrag gaan veranderen als ik niet de discipline en de wilskracht heb om het vol te houden.” Nu begrijp ik pas dat het opbouwen van discipline een proces is dat langer duurt dan twee coaching sessies. De eerste stap, waar ik al eerder over heb geschreven, was het veranderen van kleine dingen in mijn gedragspatroon: de ochtend beginnen met ontbijt, meer water drinken, meer groentes eten, de auto verder weg parkeren, etc. Dit zorgde ervoor dat er niet te veel veranderde in een keer waardoor het makkelijker werd om het vol te houden. Deze kleine veranderingen veranderen langzaam in een gewoonte. Toen ik hier een paar weken mee bezig was, merkte ik dat ik mezelf kon pushen om andere dingen te veranderen. Ik kon in de winkel staan en honger hebben, maar niet meteen ongezonde dingen kopen. Dat lukte zeker niet altijd, maar steeds vaker wel. Dit kwam doordat ik al kleine dingen had veranderd in mijn gedrag en hierdoor de wilskracht had opgebouwd om ook eens nee te kunnen zeggen. Laat ik duidelijk zijn: dit was een grote overwinning. Ik heb vaak genoeg momenten gehad in mijn leven dat ik zo gemotiveerd was dat ik het stemmetje in mijn hoofd die slechte dingen wilde helemaal niet hoorde. Maar toen de motivatie langzaam verdween en het stemmetje terugkwam, luisterde ik er meteen naar en was mijn goede gedrag weer verdwenen. Dat ik nu dus puur op wilskracht nee kon zeggen, was ongekend.
Na een paar coaching sessies gingen we meer focussen op wilskrachttraining. Hiervoor kreeg ik twee opdrachten. De eerste opdracht was om eens te experimenteren met Intermittent Fasten. Voor mensen die dit niet kennen, Intermittent Fasten is een voedingspatroon waarbij je slechts een beperkt moment van de dag mag eten, de rest moet je vasten. De meest bekende vorm is dat je 16 uur vast, 8 uur mag eten. Het is dan wel de bedoeling dat je in deze 8 uur genoeg calorieën binnen krijgt zodat je niet een crashdieet volgt. Nou, zoals met alles wat Dennis me in het begin aanleerde, was ik weer ontzettend sceptisch. Het hele idee van de coaching was juist dat ik een normale levensstijl zou gaan ontwikkelen en nu kreeg ik weer een of ander raar patroon aangesmeerd. Maar zoals altijd oordeelde ik weer te snel want Dennis legde uit dat ik dit niet als standaard voedingspatroon moest doen, maar ik moest dit doen om te leren omgaan met een hongergevoel. Je moet je voorstellen dat als je normaal gesproken de hele dag eet en je ineens beperkt wordt qua tijden, dit vrij moeilijk is. In de praktijk kwam het er op neer dat ik tussen half 9 ’s avonds en half 1 ’s middags niks at. Ik dronk wel water, koffie en thee. In het begin kon ik dit ook niet volhouden en deed ik een aangepaste vorm van Internmittent Fasten waarbij ik eerst 12 uur ging vasten en daarna 14 uur. Toch was de 16 uur vasten periode vrij zwaar de eerste dagen. Collega’s van mij weten denk ik ook nog wel dat ik behoorlijk veel zeurde in de ochtend dat ik honger had en dat ik verlangde naar het moment dat ik weer kon eten. Na een paar dagen werd het echter steeds makkelijker om het vol te houden en er kwamen zelfs momenten dat ik niet eens door had dat ik alweer mocht eten of dat ik zelfs om half 8 in de avond al mijn laatste eten voor die dag had gehad. Dit Intermittent Fasten heeft me echt geholpen om te leren om te gaan met een hongergevoel. Toen ik tijdens het vasten honger had, at ik helemaal niet. Als ik nu honger heb, sta ik alleen maar voor de keuze om iets gezonds te nemen in plaats van iets ongezonds. Dat is vele malen makkelijker dan helemaal niet te eten. Ik doe dit Intermittent Fasten nog steeds af en toe om die wilskracht niet te verliezen tijdens de momenten dat ik honger heb en ik zou dit echt aanraden aan iedereen die tegen hetzelfde aanloopt als ik.
De tweede opdracht die ik kreeg was om “iets anders” te doen met eten dan het daadwerkelijk opeten. Dit kwam eigenlijk omdat ik tijdens de sessies had aangegeven dat ik niet met een zak chips om kan gaan. Ik kan niet gewoon een zak chips openen, een schaaltje nemen en dan weer terug leggen. Als deze eenmaal open is, dan is het ook meteen leeg. Dennis legde uit dat tit komt omdat ik onbewust een zak chips associeer met meteen leegeten. Om hier verandering in te brengen, moest ik dus “iets anders” doen dan de zak leegeten. Ik heb die week torentjes gebouwd van chips, figuurtjes gemaakt, gekeken hoe ver ik een zak chips kon weggooien, hoe hard je tegen een zak chips aan kan trappen voordat deze kapot gaat (bleek niet heel hard te zijn…). In die tijd heb ik ook gejongleerd met oliebollen en M&M’s op kleur gesorteerd om daarna weg te gooien. Dit was allemaal vrij bijzonder maar ook wel weer grappig om te doen. Dit is niet iets dat werkt als je het een keer doet, dus zo nu en dan doe ik nog steeds rare dingen met mijn eten. En hoe gek het ook klinkt, het werkt wel. Ik heb nu regelmatig dat ik iets van chips of chocola koop en dat dit gewoon een aantal dagen in de kast ligt. Ook dit is iets dat ik nog nooit eerder in mijn leven heb kunnen doen.
In de laatste coaching sessie hebben we het stukje wilskracht verder besproken. Hierbij kreeg ik de opdracht om kleine disciplines in mijn leven toe te voegen waardoor het uiteindelijk makkelijker wordt om de grotere dingen ook vol te houden. Hierbij haal je eigenlijk een stuk emotie weg uit de taak die je moet doen. De reden dat ik nooit door ben gegaan met jongleren, piano spelen of een dieet volgen, was omdat ik me te veel liet lijden door mijn emoties: ik begon me te irriteren aan het feit dat iets niet lukte, dus ik stopte. Als je de emoties weghaalt uit wat je moet doen, is het slechts een taak die je uitvoert. Zo maak ik nu elke dag mijn bed op en begin ik de dag met twee glazen water. Ik denk er niet over na, ik doe het gewoon. Dit is wat me terugbrengt bij mijn 100 dagen sport challenge. Ik had lang niet elke dag zin om te sporten maar het was gewoon een taak die ik moest doen die me maximaal een uur per dag kostte. Begrijp me niet verkeerd, het overgrote deel van de 100 dagen vond ik leuk en had ik er heel veel zin in maar het was juist de discipline en de wilskracht die ik in de afgelopen maanden heb opgebouwd die me er doorheen hebben geholpen op de dagen dat ik er geen zin in had. En nu? Ga ik door met het sporten? Absoluut en met heel veel plezier. En als ik er geen zin in heb? Dan ga ik ook door!
Bedankt!
Bedankt weer voor het lezen! Ik hoop dat jullie het leuk vinden om te lezen en wellicht wat inspiratie uithalen om zelf wat mee te doen. Deze blog houd ik nu twee wekelijks bij, maar je kan ook me ook dagelijks volgen op Instagram: @stefan_fromtfattofit, Uiteraard ben ik heel benieuwd naar wat jullie ervan vinden, dus laat vooral een reactie achter!
